سلام . در مورد نوشته هاي بالايي خواستم نظري بدم ولي هر چي فکر کردم نتونستم و به قول خودتون کم آوردم . مي خواستم در مورد شهدا مون بنويسم و در مورد همه کساني که جان و مال و جسموشون رو نثار کردند تا ما در آسايش باشيم . هي نوشتم و پاک کردم و اخرشم منصرف شدم . تا اينکه اين نوشته دومي رو خوندم . منم شرمنده شدم به خدا چون واقعا درد دل خيلي ها رو نوشتيد . اميدوارم روزي بتونيم از اين شرمندگي خلاص بشيم و تنها راهش قدا کردن جونمون براي آقاست . واقعا شرمنده ام . دعا کنيم که آقا زودتر بياد تا شايد ما بتونيم زودتر از شرمندگيشون در بيايم . اللهم عجل لوليک الفرج

سلام بر شما

خسته نباشيد انشاالله

من هم به نوبه خودم اين ايام خجسته رو به شما تبريك ميگم

1آپ در وبلاگم گذاشتم كه موفقيتش مستلزم نظر و حضور گرمتون در وبلاگ منه

منتظرم تا بيايد و در اين كار به من كمك كنيد

منتظرتون هستم

خدانگهدار

بسم الله

امروز اين جمله همش توي ذهنم رژه مي ره:

من امام زمان را دوست دارم ، چونكه روز تولدش كلي شربت و شيريني و شوكولات مي خوريم!

فلسفه رفتار ما هم همينه! تو جَوّيم! خيلي هم تو جَوّيم!‏

بهتره بشمريم جمعه هايي رو که منتظر نبوديم! يعني بهتره بشمريم جمعه هايي رو که منتظر بوديم! راحت تره!

همين

التماس دعا

يا علي

سلام...
تا کي به پاي حسرت باران بايستيم
با چتر در ميان بيابان بايستيم
عيدت مبارک

كسي نيست كه از اين چيزا شرمنده نباشه. يني در واقع همه بايد شرمنده باشن. از اون بالا گرفته تا پايين ترين نقطه. نيست كسي كه از اين چيزا و خيلي چيزاي ديگه شرمنده نباشه. ولي همه به روي خودشون نميارن. واسه همين احساسش نمي كنن شرمندگي رو. عين خيالشون نيست. يكيشون من.

خوبه حداقل آدم ياد اين شرمندگي بيفته. يني ياد اينكه بايد شرمنده باشه. چون در هر صورت نمي تونه نباشه. چه کاري کرده باشه چه نه.