شب سنگینی است ! نه صدایی از جنبنده ای بلند میشود و نه ناله ای از کسی !

همیشه این شب برایم اینگونه بوده ! هوا آرام و گرفته ، آنقدر که احساس خفگی می کنم .

انگار اینبار شب قصد به روز رسیدن ندارد . گویی خورشید از طلوع کردن شرم دارد .

هوای دلم گرفته است .

امشب ؛ امشب شب شام غریبان است .

صدای کاروانیان است  .صدایش به گوش میرسد .

هیچ کس حرف نمی زند ... نه  ! حرفی برای گفتن نمانده .

تنها صدایی که گاه به گاه به گوش  می رسد ،
صدای لغزیدن قطرات اشک بر گونه های اسراست !

تا به حال شنیده ای ؛  برای بدست آوردن یک انگشتر ، انگشتت را ببرند  !

تا به حال شنیده ای ؛ که به یک پیراهن کهنه از یک جسم پاره پاره رحم نکنند  !

تا به حال شنیده ای ؛ در مقابل چشمان خواهر روی سینه برادر بنشینند و

نقشه قتل او را عملی کنند !

تا به حال شنیده ای ؛ زمانیکه یک بچه پدرش را صدا می زند ،  

سر بریده او را بر دامانش بگذارند !

من میگریم . اینبار در و دیوار هم می گریند .

چیزی بر دلم سنگینی می کند ! بغضی ...

دلم تنگ است !

دلم هوای کربلا را کرده !

دلم هوای ایستادن در تل زینبیه را کرده  .

دلم هوای نشستن در کنج حرم عباس (ع) را کرده ...

هوای قدم زدن در بین الحرمین ...

حال دلم خوب نیست. بیا برویم ...

 اینبار به چشم هایتان التماس کنید تا برای غریبی حسین (ع) گریه کند

...این ایام ما رو یادتون نره ....
التماس دعا
یا علی