به قول او :
به نام او
گاهی وقتها که دلم از غصه و غم لبریز میشه و کوله بار مشکلات و سختی ها روی دوشم سنگینی میکنه،گاهی وقتها که که از روز و روزمرگی خسته می شم و تحمل خودم رو ندارم یاد حرف های یکی از دوستام می افتم که میگه:
(( در زندگی سعی کن اگه می تونی مثل نِی باشی ،یعنی دلت رو از هر نوع بدی ، تهمت و دروغ خالی کن. نِی چون درونش خالیه ، خوش می دمد و صداش هم می تونه انسان رو شاد کنه و هم غمگین
یا اگه نمی تونی ، مثل کباب باش چرا که کباب آتیش داغ رو تحمل می کنه ولی جز و ویز نمی کنه ....وقتی باسه انسان هم سختی پیش میاد نباید داد و فریاد کنه،بلکه باید خویتندار باشه....
اگه نتونستی مثل نِی و کباب باشی سعی کن مثل دیگ در بسته باشی
دیگ چون درش بسته است زود می پزه. انسان هم اگر می خواهد زود به پختگی و کمال برسه باید در بسته و خاموش باشه و هر حرفی رو هر جایی نزنه.))....
حالا بینم تو چی؟؟؟؟؟ نِی؟؟؟کباب؟؟؟یا دیگ؟؟؟؟؟
به قول کوثر:
یا ساقی کوثر